2018,  Cycle tour preps

#3 Testweekend: KNAK.. en door

KNAK

en door..

 

Door het niet zetten van een alarm de nacht ervoor, veranderde mijn powernap na het eten in een diepe slaap. Dit had het effect dat ik midden in de nacht wakker werdt en de laatste uurtjes – met een doezeling hier en daar – voorbij heb zien gaan. 

De afwezigheid van het matje die ik mee zou nemen om op te slapen
(maar besloot niet nodig te hebben vanwege de overpakking op de fiets) werdt ook opgemerkt. Alles.zat.vast.

Ondanks de flauwe nachtrust vertrok ik -na mijn rotterdamse buurtjes gedag te hebben gezegd- positief.

Na de Dammewegbrug(?) verslagen te hebben;
De kleine dorpjes tussen de weilanden te hebben gevonden;
Van een onverwachte, vergezelde koffiepauze hebben genoten;
Met het nostalgische pondje over te zijn gegaan
en langs de waterweg m’n eigen self-timer-shoot gedaan te hebben,
was het linea recta richting Dordrecht; daar waar ik de fiets -heel- terug zou brengen. 

Heel zou die helaas niet meer zijn..
En in één rechte lijn was het ook niet.. 

Gewoonlijk vind ik het al minder prettig om door een drukke stad te rijden,
met welk voertuig dan ook. 

– Smalle eenbaanspaden
(geen ruimte om nét iets te veel uit te swieberen)
– Allerlei soorten vervoersmiddelen die elkaar overal kruisen
(waarvan de helft zijn theorie afgekocht lijkt te hebben)
– En stoplichten
(o-v-e-r-a-l)

Toch fietste ik in euforische stemming Schiedam binnen.
Het rechter oordopje -waarin Morgan Heritage me al de hele middag zingend over de liefde voor hun eiland verteld- is ondertussen uitgedaan..

Terwijl er al een tijdje twee jonge gasten -naast elkaar- voor me fietsen, merk ik dat er geen vast tempo in komt.
Trappen – remmen – weer trappen – iets harder trappen – uitrollen – remmen.. 

“Dit is vervelend”

Ik besluit er langs te gaan.

Maar na aangegeven te hebben dat ik zou gaan inhalen (althans, dat dacht ik),
en terwijl ik al praktisch náást de jongens fiets; realiseer ik mij dat mijn inhaalmanoeuvre niet wordt opgemerkt.. Even een reminder dat je laag ligt.

Het gebeurde snel; de éne jongen geeft de ander een plagerig zetje en BAM, daar lag ik, midden op het fietspad.. De nog draaiende spaken van heel dichtbij te bekijken.. 

Geschrokken door m’n eigen inschattingsfout, lichtelijk bezorgd over de pijnscheut in mn bil en toen die fiets; een gehuurde fiets. Diepe schrammen in het frame van het glijden over de straat en aan alle kanten beschadigt. Kutzooi.. 

En ja.. er zijn tranen aan te pas gekomen (don’t judge). 

Na een bakkie koffie van een behulpzame Russische lerares, en een fijne after-hulp te hebben gekregen van een oude wereldfietser [bless him], wilde ik verder. 

Nog deels van m’n apro po bleek de fiets gelukkig nog te berijden. 

” Oke en door.. “
KNAK *

Ik bleef bij plan A; linea recta richting Dordrecht.
Zo snel mogelijk die stad uit -weg uit de drukte- daarna zou ik een evaluatiestop met mezelf houden.. 

So I did.. 

Met af en toe een verdwaald traantje over m’n wang [LANG LEVE DE ZONNEBRIL] stopte ik -anderhalf uur later-  in Rijsoord langs een meertje. 

Ging zitten; pakte m’n waterbidon -gevuld met komkommer door een lieve vrouw die ik eerder had ontmoet- en genoot van twee omaatjes; druk in gesprek aan de rand van het water.

“Oke, eerste val overleefd”

Een passerend gezin -ook op de fiets- deed me eraan denken om wat te eten. En terwijl ik door de zijtassen graai om uit te vinden aan welke kant ik m’n banaan heb geplaatst [systeem was er niet], voer ik ook gelijk m’n eigen check uit:

Mobiel; check. Portemonnee; check. Sleutels.; … ONcheck

De autosleutels die ik nodig had om weer thuis te komen lagen nog in Rotterdam!

” Wejo “

Ik doe een paar stappen achteruit en besloot even rustig tot tien te tellen voordat. Toen besprak ik de opties met mezelf:
1: ik rij door naar Dordrecht; bel daar een taxi en laat hem mij heen op weer brengen;
of 2: ik rij terug; haalde de sleutel op en doe er 20 km (en anderhalf uur langer) over. 

” Wat als ik nou in Australie zou zijn?
Dan zou of kán ik ook geen taxi bellen “ 

Dat was duidelijk.. ik zou terug fietsen.
KNAK *

Na enkele meters terug te hebben getrapt begreep ik waarom het afgelopen uur de kilometers zo snel waren gegaan; ik had super meewind gehad! 

Wat betekent..
Jawel; nu tegenwind.
KNAK * 

De Nijmeegse vierdaagse; een ervaring gebaseerd op wilskracht en doorzettingsvermogen [bloed, zweet en tranen]. Ook in de warme zon en grote afstanden zonder schaduw. Doorlopen en niet nadenken; ook al kon je niet meer; “pijn is fijn”. 

Dit voelde hetzelfde. En dus gebruikte ik dezelfde ‘trick the mind’ methode; verdeel de afstand in etappes, zo wordt het draagzamer.

 

Drie kwartier later..

Op het moment dat ik neerplof op de bank kwamen de krokodillen tranen en zielige geluidjes. Voor een paar minuten mocht ik mezelf even zielig vinden. 

Alles ging door m’n hoofd.
Fietsschade betalen; pijn aan mn bil [ook tijden het fietsen]; tegenwind; gevallen; moe; zat; boos op mezelf.

En toen was het weer klaar.
KNAK *

Ik at brood met nutella voor benzine, dronk suikerwater voor olie en heb twintig minuten aan powernappen besteedt om m’n accu weer op te laden. 

Zo stapte ik voor de laatste kilometers terug op de fiets..

Door deze ervaring wist ik het. Meerdere persoonlijke obstakels zijn overwonnen.
Ik groei. 

De fiets; mijn therapeut. 

One Comment

Leave a Reply

Your email address will not be published.