-
#21 Over de 1000 kilometers!
Elke dag, als ik in mijn tent zit, teken ik in de atlas welke wegen ik die dag heb gereden. Erg gedailleërd is het niet (maar vertel mezelf dat ik dit doe aan het einde van alles). Al met al kan ik nu wel zeggen; ik ben over de 1000 kilometer! Voor andere fietsers een klein begin; voor mij een overwinning. Toen ik vertrok voelde Sydney zo ver weg. En nu.. ben ik er voorbij. Het proeft naar meer. 18 november Oatley > Patonga Na mijn laatste tripjes ben ik nog twee dagen bij Robyn, in Oatley, gebleven. Een dag om uit te rusten; en een dag om de…
-
#20 Bucket List dingen
Sydney en the Blue Mountains! Van stad naar natuur Twee dagen van lekker de toerist uithangen. Twee dagen van vele indrukkingen. Twee dagen van contrast. Sydney Wat niet de hoofdstad van Australië is.. een misplaatst feit waar ik jarenlang in heb geloofd. Een stad dat niet bedoeld was zo groot te worden en dat merk je aan de infrastructuur (woorden van de bewoners zelf). Een jonge stad met dus nog weinig geschiedenis waarvan alle highlights vlak naast elkaar liggen – wel lekker makkelijk. Van de plek waar ik verbleef in Oatley was het een uurtje met de trein. Lekker onvoorbereid ging ik erheen, dus het eerste wat ik deed toen ik…
-
#19 Geen pieken zonder dalen
People are so generous.. 8 nov Jarvis Bay > Kiama En goeie dag. Alle stijgingen die ik tegen wist dat ik kon halen. Weer ben ik via een touristische route gefietst, die mij langs de Shoalhaven River leidde. Een heerlijke route met verschillende landschappen waarbij ik ook andere tourfietsers tegenkwam. Super leuk om naar elkaar te zwaaien als je elkaar passeert. Jammer dat de wijngaardes die je voorbij rijdt, en die op elk bord adverteren met proeverijen, je moet skippen. Wijn drinken en fietsen gaat-niet-samen. Ik voel meer rust onderweg. Dit had het effect dat ik iets meer moeite deed om de tussenstops completer te maken. Zo kwam ik,…
-
#18 Jervis Bay is RESTDAY
6 nov Batemans Bay > Milton Tegelijk stond ik op met mijn ‘buurtjes’. Zij inpakken – ik inpakken. De avond ervoor hadden zij mij een ochtend koffie aangeboden voor ik zou vertrekken en die sloeg ik natuurlijk niet af. Na elke keer de instant zakjes die ik gebruikte voelde échte koffie aan als luxe. Ik bedankte ze voor de douches en veiligheid en vervolgde de reis. Beginnend foutje..Trots dat je de eerste stijging van een half uur voluit; en er aan de top achterkomen dat je moet omkeren aangezien je de verkeerde afslag heb gepakt is een beetje jammer. Maar het uitzicht.. De ‘rustdag’ die ik die dag ervoor…
-
#17 My bike is cursed!
Heerst er een vloek op mijn fiets? Want zo voelt het momenteel.. 2 november Tathra > Bermagui De eerste keer wakker worden in een National Park. Wat een rust. Uitzicht op zee en stilte. Naast dat ik weer, na een aantal dagen, op de fiets zou stappen en dus op tijd wilde vertrekken was dit ook een voordeel om de betaalrondes van de rangers te vermijden.. .. met het opstarten zag je dat wij niet de enige met dit idee waren 😉 Mick zette mij af bij de eerst volgende afslag en half acht vervolgde ik de reis. Het was gek om weer op de fiets te stappen.. ..En…
-
#16 De wielen van de bus gaan rond en rond
Ander soort wielen deze keer.. 31 oktober Orbost > Eden Na mijn mini trauma in Shanghai was ik bang om de bus te missen. Dit had als gevolg dat ik mezelf anderhalf uur te vroeg in het desbetreffende bushokje begaf.. Die midden in de zon stond weg te branden. ‘Dit was wel erg optijd’ Om de tijd te doden ben ik de dichtstbijzijnde coffeeshop ingeschoten en heb daar een theetje gedronken. Niet erg ontspannend al zeg ik het zelf. Half uur voor tijd stond ik weer in de brandende zon; vergezelt door passerende inwoners die graag hun kampeer-ervaringen deelden (deze verschilde enorm). De fiets was niet boekbaar; dit zou…
-
#15 Three days on the Rail trail
Een oude spoorlijn die nu dient voor paarden, voetgangers en fietsers. Een pad dat niet veel wordt gebruikt en je je eigen hekken dient te openen om door te kunnen. DAG 6 Hayfield > Bairnsdale Al was het geen spannende route -merendeel vlak- toch was het tachtig kilometer. De eerste uren was het typisch nederlands uitzicht met schapen en koeien aan beide zijden. Ik voelde me gewoon thuis – haha. Andere zeiden; ‘het is best saai rijden’, maar voor mij ideaal om wat kilometers te maken. Na het plaatje Stratford was het anders.. Een lange weg met niks, alleen zon en vliegen die je proberen bij te houden. Lang leve de muziek…