#9 HUNTING

Altijd heb ik al eens willen schieten, en de ervaring hier bracht het wel tot
the next level. 

Met de vriend van mijn nicht; Trevor werd ik meegenomen om te jagen!
Een echt stereotype Australian cowboy; ge-wel-dig.

We begonnen op stilstaande objecten, die ik (verbaast over mezelf)
een goed aantal keren heb weten te raken. 

Ook hier werd de eigenschap geduld nogmaals getest.
Rustig in en uit ademen – focus op je doel – en wacht..
Net zo lang tot je steady genoeg bent zodat je zeker weet dat je je doel ook daadwerkelijk raakt.. en BAM!
Super kick. 

Daarna gingen we opzoek naar iets bewegends. Ja, iets levends. 

Trevor had het idee om een konijn voor de honden mee te nemen..
dus gingen we opzoek.
Konijnen hebben we uiteindelijk niet kunnen schieten; wel maakte een baby vos het foutje om de open wijde in te rennen toen hij ons dichterbij hoorde komen.

BAM! Raak. 

Even voor de duidelijkheid; op levende dieren schieten wilde ik niet.
Ik was het tweede paar ogen 😉 

Een stilstaand object wist ik maar af en toe te raken. M’n hart zou breken als ik een dier zou laten lijden door mijn onkunde.
Maar Trevor did.. ik doe alleen maar stoer op de foto.

We klommen over hekken.. steeds verder het bos in..
Je kunt hier letterlijk lopen over geschiedenis. 

Eeuwenoude paden, zeker vanaf de jaren 1850, die bedoeld waren om goud te zoeken in de riviertjes. De scheidingen van de wegen zijn nog terug te vinden – evenals de toentertijd gekapte bomen dat je terug kunt zien aan de zaagstructuur. 

Hoe dieper we gingen, hoe meer je de opgestapelde stenen langs de opgedroogde riviertjes zag; wat betekende dat het toen een goede plek was om goud te zoeken.
Naast een les survival kreeg ik er ook een geschiedenis les bij. 

Ik heb die middag een wombat achterna gezeten en een egel uitgegraven. Wilde honden gehoord en nieuwe -vreemde- vogelnamen geleerd.
We zagen de sporen van herten, volgde hun geluid en hebben ze van veraf kunnen spotten.. Ik voelde me echt een avonturier. 

Terug naar huis hebben we een paar keer moeten rennen om ervoor te zorgen dat we voor het donker het bos uit zouden zijn. Zo enthousiast dat tijd vergeten werd.

Terug naar huis, in een oude truck, hebben we samen een biertje gedeeld terwijl er oude country muziek door de radio kwam.

Mijn plaatje was compleet. Wat een dag.