#30 Farmwork

28/29 Januari 
Brisbane > Cairns

Reizen met de fiets maakt alles spannender. Ook met de bus. 

Nadat ze mij eerst lichtelijk hadden laten schrikken met het feit dat er geen plek was voor mijn fiets, was de buschauffeur mijn redder. Deze zorgde ervoor dat hij veilig aan de andere kant van het land zou komen en maakte plaats in de laadruimte.

Ik zag backpackers in en uit stappen bij Noosa Heads, Hervey Bay, Town 1770, Rockhampton, Mackay, Airlie Beach en Townsville. Al deze plekken die voor mij naar achter geschoven waren. ‘Tot ooit’

Twee maal werdt er aangekondigd dat we ons moesten voorbereiden op een lange stop of zelf overnachting. Er waren namelijk drie punten op de route die ontoegankelijk waren verklaard. Hoe noordelijker we gingen, hoe meer regen er viel.

Nog nooit heb ik zulke vlakken land zo overstroomd zien raken. Wegen die rivieren werden en auto’s tot aan de handvaten in het water.

Na de hitte van afgelopen dagen was dit een enorm contrast, alsof de wereld verging :p

Het was gelukkig geen overnachting, we kwamen alleen later aan. Dit had als gevolg dat het al donker was toen we aankwamen.

Een aantal uren voordat we arriveerde had ik (voor het eerst) gebruik gemaakt van een fietsers app; warmshowers. Al snel kreeg ik een reactie van een gezien die een kamer vrij had en zo had ik die nacht een plek om te slapen! 

Ik werd zelfs opgehaald vanaf de bushalte. En met die regen (en donker) was dit wel heel erg fijn.

Waarom Cairns? Via via had ik een contact gekregen van een vrouw die in deze stad woonde met een travel agency. Zij werdt ‘de moeder van Cairns’ genoemd en zou haar klanten behandelen als haar eigen kinderen. Na vier maanden van alles zelf moeten doen, van uitzoeken en routes uitstippen; van uitpakken en weer inpakken, klonk dit goed. Ik wilde dat iemand voor mij zou zorgen de aankomende tijd. En deze gedachte bracht mij bij Ezzie. 

Twee weken heb ik in Cairns gewacht op werk. Ik ging van een hittegolf in Brisbane naar een overstroming in Cairns; lekker extreem. Zo heb ik anderhalve week bij een gezin in huis gezeten en een halve week bij een vrouw die zelf ook duizenden kilometers door Europa en verder had gefietst. 

Beide hebben mij de omgeving van Cairns op hun manier laten zien. 

Van Cairns ben ik uiteindelijk in Yungaburra terecht gekomen; een plaatsje in The Tablelands. Hier zijn de meeste farms aanwezig en is er aan backpackers en hostels geen gebrek. De plaatsjes zijn klein maar hebben alles wat je nodig hebt (in de basis dan). Het is ons-kent-ons en de omgeving bied verschillende mogelijkheden. Zo heb je hier (belachelijk) veel watervallen en plekken om te wandelen. Het is stil en de lucht is helder vol met sterren. Sommige hier vinden het saai.. maar voor mij is het tegenovergestelde waar. The Tableland is prachtig.

Het is nu bijna drie maanden dat ik dit hier (het hotel) mijn thuis noem, en tot nu toe heeft het alleen maar goeie ervaringen gebracht. 

Alle veranderingen brachten iets moois met zich mee en ik ontdekte dat ik het socializen en ‘het beter leren kennen’ van mensen nodig had. Ik wist niet dat ik dat miste tot ik het weer had. 

Na maanden de dagen, en nachten, alleen te hebben doorgebracht was ik benieuwd naar hoe ik zou reageren in deze nieuwe situatie. Geen tent maar een gedeelde kamer; geen gasstelletje maar een keuken en geen kilometers per dag maar een vaste plaats. 

Ik begon met een fantastische groep in de mango’s; packing. 

We werkte 6 a 7 dagen in de week van 11 uur per dag. Lange en vele dagen; daar doen je het hier voor. De vele dagen tellen goed op je visa, en lange dagen tellen goed voor de dollar tekens op je bankrekening. Een win-win situatie.

De sfeer in het hotel is fijn. We aten met elkaar; deelde de moeheid van de dagen en het plezier van de vrije uurtjes. We speelden spelletjes en leerde elkaar taal.

Na het mango seizoen had ik een mini vakantie; mama kwam op bezoek! Zo onzeker als alles in mijn reis was geweest, zo onzeker waren de dagen die wij samen konden doorbrengen. Zodoende leefde we dus beide met de dag. Ik wist namelijk niet wanneer ik weer zou beginnen met werk (nieuw seizoen, nieuw fruit dus nieuwe baan).

In totaal hebben we tien dagen met elkaar gespendeerd. in Cairns EN Yungaburra.. Het was heerlijk. Bedankt mam.

Na deze mini vakantie veranderde mijn situatie in het hotel volledig. Een nieuwe baan; vaste uren in de bar (waar ik eerder af en toe bijsprong)  en afscheid van de mensen waar ik mijn tijd hier mee begon. 

Zo werk ik nu al een aantal weken voor Tropicana Banana (een farm met de mooiste zonsopkomsten). 

Hier begon ik als sorteerder en eindigde als stacker. Van het uitsorteren van het slechte fruit naar het plaatsen van de boxen op het pallet; een mannen baan die ik als eerste meisje van de farm (!) kon volbrengen. Heuj! 

Voor de extra uurtjes hielp ik mee in het veld met het stringen van de bananenbomen en het strooiden van de juiste voeding naast de nieuw geplante bomen. 

Het echte farm leven; het harde werken in de late uurtjes; en een fiets die ik hier geregeld had – ik was goed. De situatie is goed.

Je ontmoet, je leert mensen kennen en je gebruikt je contacten. Dit zorgt ervoor dat mijn tijd hier eerder een einde heeft dan ik dacht. Volgende week begin ik aan een nieuwe ervaring voor mijn laatste maandjes; ik verhuis naar Georgetown. Een plaats waar niet veel is (middle of nowhere).. ik wil zien hoever mijn ‘hutje op de hei gedachte’ dit toelaat.

De rest word vervolgd.